تفرجگاه La Palade / انجمن Leclerc

+ 20

توضیحات متن ارائه شده توسط معماران. به مناسبت پنجاهمین سالگرد La Grande Motte، آژانس Leclercq Associés اسکله های Pompidou و Tabarly را دوباره طراحی کرده است، پروژه ای که از کدهای تفرجگاه ساحلی دهه 1970 الهام گرفته شده است. این تفرجگاه جدید اولین قدم امیدوارکننده برای ادامه پروژه بندر ویل (شهر بندری) است. * از ساحل به ساحل ... کلمه "بالاد" وقتی به یک شعر، یک قطعه موسیقی یا... فصل دوم La Grande Motte اشاره می کند با دو "L" نوشته می شود! این ادای احترام به ژان بالادور است. La Grande Motte مدتهاست که تجسم پیچیدگی بتنی خالص ساحل و نماد کلیشه های محبوب توریستی است. با این حال، شهر آینده ای که توسط ژان بالادور در سال 1963 در نظر گرفته شده است، مدلی از شهرسازی زیست محیطی است که سبک زندگی مدرن و طبیعت محور را ترویج می کند، از زندگی پیاده و ریتم آهسته مسیر خورشید حمایت می کند. بالادور با الهام از اهرام مایا در Teotihuacan و منحنی های بتن سفید در برازیلیا، معماری مدرن را با فرم های هرمی خود، با تپه های شنی ساحلی و کوه های Cevenes ترکیب می کند.

معمار منظر، پیر پلت، یک شبکه جنگلی متشکل از بیش از سی هزار درخت طراحی کرد و پنجاه سال بعد، تعداد مشابهی از کاج های سایه بان، درختان چنار و صنوبرهای سفید از لانگودوک در برابر حملات نمک و باد محافظت می کنند. لا گراند موته بدون شک به شهری سبز و آبی تبدیل شده است که با آسمان، زمین و دریا در ارتباط است. از یک استراحتگاه تابستانی که توسط مسافران اشغال شده است، La Grande Motte نیز به دنبال تبدیل شدن به یک شهر کامل است که در تمام طول سال در تعامل با سرزمین های همسایه Baie de l'Or در خوشه مونپلیه زندگی می کند. با این حال، مرکز شهر، که در اطراف بندر قرار دارد، نیاز به بازسازی اساسی دارد. این مأموریتی است که توسط آژانس Leclercq Associés انجام شده است، که در اینجا اولین مرحله از یک پروژه جاه طلبانه را ارائه می دهد که با روح مترقی مکان پیوند می یابد و تغییرات عمده منطقه ای و اجتماعی آینده را پیش بینی می کند.

پروژه شهر بندری که نمایانگر رابط صنعت دریایی در منطقه لانگودوک است، در حال حاضر به چالش های اصلی قرن بیست و یکم می پردازد و هدف آن این است که الگویی از یک شهر تاب آور و پایدار باشد و در عین حال مدرن سازی آن، ابتکار عمل پالادوریان را ادامه دهد. در مرحله اول، این پروژه محله های Llevant و Cochan را از طریق فعال سازی فضاهای عمومی بندر گرد هم می آورد: تفرجگاه معروف ساحل به ساحل و به دنبال آن ساخت منطقه جدید Kulen. محله جدید به پیوند بین محله های لوانت و کوشان تبدیل می شود و یک انتقال چشم انداز بین بندر پشتی متشکل از عناصر طبیعی و منظر و بندر معدنی موجود ایجاد می کند. در نهایت، راه های نوآورانه ای برای زندگی ارائه می دهد که در خور شهری است که در ابتدا به عنوان «آینده نگر» طراحی شده بود. واحدهای مسکونی حول پایه ای از امکانات و زمین حاصلخیز سازمان دهی شده اند و راه های جدیدی برای زندگی از طریق ترکیبی از فضاهای کار و زندگی ارائه می دهند. میراث ژان بالادور ارتباط قوی بین محیط ساخته شده و طبیعت را تداعی می کند که این پروژه را هدایت می کند: دادن فضای کافی به پوشش گیاهی، تشویق رفتارها و استفاده با هدف پیاده روی، ورزش و مشاهده مناظر وسیع، و قرار دادن عناصر طبیعی و ملاحظات زیست اقلیمی در قلب طراحی.

La Grande-Motte یک شهر باز است. زندگی پر جنب و جوش محلی در استفاده گسترده از فضاهای عمومی منعکس شده است. تفرجگاه بندر ستون فقرات این نشاط است و به عنوان مرکز حرکت، اجتماعی شدن، تجارت و جشن عمل می کند. اسکله ها با منطق دوگانه تفرجگاه ها و میدان ها سازماندهی شده اند تا فصلی بودن و سبک زندگی قایقرانان را در خود جای دهند. کل منطقه پیاده روی و دوچرخه سواری برای رسیدگی به جریان های سنگین و کاربری ها به ویژه در طول تابستان طراحی شده است. گردشگاهی به طول 1.5 کیلومتر، با یک اسکله 7 متری با عرض دوگانه با نمایشگری درخت کاری شده، ساحل را به ساحل متصل می کند و دور بندر را می چرخاند. علاوه بر نصب مبلمان شهری در راستای این جاه طلبی، بازسازی اسکله های پمپیدو به نماها نیز کشیده شد. برای بازگرداندن چشم انداز معماری نمادین استراحتگاه ساحلی، لکلرک الحاقات شیشه ای جدیدی را برای مغازه های طبقه همکف طراحی کرد، تراس ها را گسترش داد و سنگ فرش را تا اسکله ها ادامه داد.

موضوع مهم دیگر به توانایی پروژه در پاسخگویی به امواج گرمای فزاینده مربوط می شود. کاشت 245 درخت برگریز و جابجایی پنجاه نخل راه حل اولیه است. اما این تعادل بین کیفیت مواد معدنی اصلی و وجود گیاهان با رویکردی مدبرانه برای قرار گرفتن این فضاهای عمومی در معرض نور خورشید همراه است. فرم شهری فعلی و پیش بینی شده، فضاهایی با آفتاب زمستانی و سایه در تمام طول سال ایجاد می کند و جزایر شهری خنک را فراهم می کند. در نهایت، فضای عمومی بر اساس چند دوره زمانی زندگی می کند: از تفرجگاه ها تا دویدن روزانه، از عصرهای طولانی تابستان تا رویدادهای مهم سالانه مانند نمایش قایق ها و جشنواره ها... عرض پیاده رو امکان استقرار مبلمان صندلی، سازه های سایه بان را فراهم می کند. الگوهای هندسی رنگارنگ، بازار، ایجاد میدان ها و فضاها برای فعالیت های مرتبط با مرکز شهر. این دیدگاه ژان بالادور را به کل کار، از طراحی مبلمان گرفته تا الگوها و بافت های کف، گسترش می دهد. هنگام غروب، ستون های نورپردازی به آرامی پیاده روها را روشن می کنند و جلوه های تئاتر شهری را ایجاد می کنند، در حالی که چراغ های عابر پیاده اشکال الهام گرفته از ویژگی های معماری ساختمان های اطراف را برجسته می کنند. دنیای جدیدی ظاهر می شود که سایه های گیاهان و الگوهای معماری را در هم می آمیزد.