Home & Studio Gradient World / پروژه فانتزی

+ 16

دنیای پلکانی مبتنی بر مفهوم «خانه» است نه تنها به عنوان یک خانه برای دو نفر، بلکه به عنوان فضایی برای کار و اجتماع یک فرد - دنیایی سرشار از انرژی خلاق و روح فردی که در گروه معنا پیدا می کند. این استودیو مسکونی برای چند هنرمند که به ترتیب با ترکیبی از رسانه و منسوجات کار می کنند طراحی شده است. این خانه طوری طراحی شده است که به عنوان ظرفی برای رقص پویا بین کار و زندگی و جشنی از فرآیندهای هنری مشترک و دوستی های طولانی مدت عمل کند. این پروژه در Ambattur، در حومه چنای واقع شده است - محله ای که حومه های وسیع هند را نشان می دهد، با خانه های دو تا سه طبقه با رنگ آمیزی های درخشان که قطعات کاملاً تقسیم شده را اشغال می کنند. دنیای پلکانی از فرم معمولی BHK منحرف می شود، با نمای آجری صیقلی اش که به آرامی از خیابان در امتداد لبه غربی سایت باز می شود و ملیله ای از فضاهای به هم پیوسته را که توسط یک خلأ عمودی ارتباطی متحد شده اند، پنهان می کند.

دنیای کار با خیابان ملاقات می کند و سخاوتمندانه در امتداد لبه باز می شود و فرد را به خانه می آورد. روی زمین فضایی وجود دارد که می تواند به عنوان کارگاهی برای کارهای در مقیاس بزرگ و گروه های بزرگتر مورد استفاده قرار گیرد، با یک فضای ذخیره سازی متصل که به طور مرتب در پشت قرار گرفته است. باغ داخلی در امتداد محور شمالی - جنوبی قرار دارد و ریشه در هسته باز ساختمان دارد و با نورگیر در امتداد لبه شمالی سقف روشن می شود. نور از بالا در چندین لایه فضایی به درجات مختلف نفوذ می کند و ارتباط متقابل بین فضاها را آشکار می کند.

راه پله یک خط حیاتی است که بسیاری از دنیاهای خانه را که به تدریج از طریق سطوح تقسیم شده به نسبت های مختلف به سمت بالا می روند، گرد هم می آورد. فرودها گسترش می یابند تا مناطق متناوب برای کار، استراحت و سرگرمی را تشکیل دهند. فرآیند درجه بندی مجلدات منجر به گفتگوهایی می شود که با دنیای کار تلاقی می کنند، و هر فضا به عنوان یک گالری سطح بندی برای کارگاه همسایه اش در سراسر هسته عمل می کند. کارگاه میکس مدیا بزرگترین کارگاه است و لبه غربی به طور ظریفی برای فیلتر کردن نور روز وارد فضا است. کارگاه های هنر نساجی در امتداد لبه شرقی امتداد می یابند، که نشان دهنده ماهیت دوگانه فرآیند هنری است، که در کار مشترک به همان اندازه که در دوره های نشخوار فردی رشد می کند. کارگاه باز زیر، قرار دادن میزهای کار طولانی را آسان می کند، در حالی که فضای بالا با استفاده از سیستم کرکره های چوبی محصور شده است، که امکان عقب نشینی را در یک لانه آتلیه مانند فراهم می کند.

دنیای اقامتگاه خانه را با یک آشپزخانه کوچک که در آن افراد می توانند برای صرف غذا دور هم جمع شوند، تاج می اندازد. فرود ماقبل آخر پله ها به یک منطقه نشیمن و یک اتاق خواب خصوصی با بالکن در امتداد غرب گسترش می یابد. دنیای اجتماعی جشن خانه را به شکل یک تراس با صندلی های طبقه بندی شده مشرف به دریاچه در دوردست و فضای ملاقات در پایان روز تاج می کند.

کاوش های فیزیکی گواه بیشتری بر روحیه همکاری هنری است. کارگاه ها با یک پالت مهار شده از کفپوش های محکم IPS متحد شده اند، در حالی که فضاهای مسکونی با کاشی های دست ساز آتانگودی جان می بخشند. سطوح گچی رنگدانه شده دیوارهای داخلی سایه خود را از مشورت با هنرمندان و کارکردهای خاص فضاها می گیرند. در فضاهای کار از سایه های روشن تر استفاده می شود، در حالی که فضاهای استراحت و استراحت رنگ های تیره تری به خود می گیرند که سایه ها را در بر می گیرد. یک در کشویی ساخته شده از چوب بازیافتی، از تزئینات سقف و تیرهای چوبی ساخت و ساز قدیمی استفاده مجدد می کند تا یک گروه پذیرایی در امتداد لبه خیابان ایجاد کند. گروه هایی از آجرها در پیکربندی های مختلف چیده شده اند که به نمای رو به خیابان، سرزندگی پیچیده ای می بخشد و ثروت صنعت گری بومی این سرزمین را به نمایش می گذارد. پوست آجری بیان ماهرانه ای از مجموعه ای از روابط است که به درون ادامه می یابد و ماهیت کاوش های رسانه ای ترکیبی هنرمند را منعکس می کند. شکستن کل و لایه بندی مجدد آن برای کشف روابط جدید می تواند مرتبط ترین استعاره برای فرآیند معماری باشد، که به هر «لایه» اجازه می دهد دنیای خودش را در یک کل به هم پیوسته باشد.