در صحنه آغازین آخرین نمایش FX رایان مورفی، دشمنی: کاپوتی در مقابل قوهابیب پیلی پریشان با بازی نائومی واتس، دوست و معتمدش ترومن کاپوتی (تام هالندر) را به اتاق نشستنش می کشد تا از آخرین تخلفات شوهرش، بیل پیلی، صحبت کند. همانطور که او جزئیات بد را آشکار می کرد، تنها چیزی که می توانستم به آن نگاه کنم اتاق بود-تفریحی از همان اتاقی که بیلی بالدوین برای آپارتمان واقعی بیبی در سنت رجیس تصور کرد، با دیوارهایی که پرده های چین دار قهوه ای رنگ هندی تنباکویی بود. پنبه کالیکو، چاپ بلوک با گل های صورتی کم رنگ. افسانه ها حاکی از آن است که بالدوین منسوجات را تنها با قیمت 2.50 دلار (حدود 22 دلار امروز) به ازای هر یارد می گرفت. اتاق ریزش صمیمی و دنج و در عین حال شیک به نظر می‌رسید، انگار که مخصوصاً برای به اشتراک گذاشتن رازها طراحی شده بود.
فضاهایی با روکش پارچه‌ای مانند این – که اغلب اتاق‌های چادری نامیده می‌شوند- تاریخچه‌ای غنی در تزئینات قرن بیستم دارند. نسخه بیلی بالدوین بیبی دوباره مد این سبک را در دهه 1950 راه اندازی کرد (ناپلئون من با استفاده از یک ریف لوکس روی چادرهای نظامی، بیش از یک قرن قبل در محل اقامتش، شاتو دو مالمیسون، ظاهر را آزمایش کرده بودم) و دکوراتورهایی مانند رنزو مونگیاردینو، دیوید هیکس، فرانسوا کاتروکس، و دیگران، چرخش های خود را در اتاق قنداق شده انجام می دهند.
اما اخیراً – آیا آن را اثر قو بنامیم؟ نسخه های مختلفی وجود دارد: گاهی اوقات پارچه از سقف شروع می شود و به کف آبشار می رسد. در اجراهای دیگر، منسوجات چین‌دار یا محکم بین تاج‌سازی و تخته‌های قرنیز قرار می‌گیرند و جلوه‌ای مجلل می‌افزایند که بافتی‌تر و کمتر شبیه چادر است.
source: https://www.architecturaldigest.com/story/ruched-fabric-rooms-are-all-the-rage-again